top of page

Trainen met m’n paard ging niet meer zo vanzelfsprekend..

dayenne op paard.jpeg

Misschien ligt het aan mij?

Ik bleef al een tijd op hetzelfde niveau in de paardrijlessen.

Toch bleef het aan me knagen.. Ik wilde toch nog beter leren paardrijden, maar hoe? Want met maar 1 paard kon ik niet méér gaan rijden.

 

Als ik heel eerlijk was, was er echt nog best veel verbetering mogelijk, want ik zat nog steeds met m'n schouders naar voren en voelde ook wat andere spanning in m'n linkerbeen, vergeleken met rechts. Toen ik daar zo over nadacht..

Misschien zat de verbetering ook eigenlijk voornamelijk in mijn eigen houding en hulpen?

 

Het voelde als een verplichting aan mijn paard om nu eens naar mezelf te kijken en daarom ging ik op zoek naar mogelijkheden om mezelf te verbeteren.

Ik moest (mij)zelf trainen

Ik wilde een sterk en soepel lichaam dat ik onder controle had en de juiste hulpen op het juiste moment aan mijn paard kon geven. Ik wilde meer energie en rijden vol vertrouwen.

Ik volgde fitness- en yogalessen en ging naar de fysio. Ik vond het sporten erg leuk en fijn, maar ik miste de koppeling met het paardrijden. Iemand waar ik bijvoorbeeld tegen kon zeggen: “maar als ik in de rechtergalop wil, dan springt ‘ie links aan, wat voor oefening moet ik daar voor doen?”

 

Noem het onnozel, maar voor het eerst merkte ik al wel tijdens het paardrijden hoeveel invloed de gesteldheid van mijn lichaam had op mijn prestaties.

ruitervitaalcoach dayenne
Dayenne en Ganti NK 2015

foto: Krijn Buijtelaar

Soepeler en sterker in het zadel

Nu, een paar jaar later kan ik veel beter mijn lichaam aansturen als ik op het paard zit. Als de instructeur aanwijzingen geeft kan ik meestal makkelijk doen wat er van me gevraagd wordt.

 

Als mijn lichaam niet meewerkt (wat natuurlijk nog steeds wel gebeurt) weet ik waardoor dat komt. Daar besteed ik dan mijn komende (sport)trainingen meer aandacht aan.

 

Ik heb weer meer energie en vertrouwen in mijn lichaam. Mijn paard kan veel makkelijker verzamelen en reageert lichter op de hulpen. Ik heb mijn ademhaling onder controle zodat ik mezelf (en niet geheel onbelangrijk mijn paard) kan ontspannen en door dit alles rij ik met veel meer plezier en vertrouwen!

"Paardrijden is een teamsport"

Dus werk ook aan het complete team.

Train je paard, train jezelf en train samen. Jij bent verantwoordelijk voor dit team, dus zorg ervoor dat jij sterk en soepel bent zodat je die leiding kunt nemen op een paardvriendelijke manier.

 

Ik vind het heel bijzonder om te merken dat door ogenschijnlijk simpele oefeningen je al veel verschil kunt maken. Je hoeft echt geen uren in die sportschool rond te hangen.

 

Als je weet wat je moet trainen en in het dagelijks leven meer mogelijkheden ziet om ‘oefeningen’ te doen dan kom je al een heel eind.

Dayenne en Áladís

funfacts

En dan nu wat #funfacts!

Genoeg over mij, nu over jou

Waar loop jij tegenaan tijdens het rijden? Vertel het me hier!

Bedankt voor je bericht! Ik stuur je snel een antwoord.

Music was my first love

Je moest eens weten hoe vaak ik appjes krijg met vragen over liedjes: “Day, hoe heette dat liedje ook al weer dat <vage omschrijving>…” en 9 van de 10 keer weet ik het nog ook.

 

Zo roep ik ook bij bijna elk nummer in de kroeg: “o mijn lievelings!” en zing ik het liefst alles mee.

Ég elska Ísland

Ik ben er pas 1 keer geweest, maar dit land zit in mijn hart. Zoals denk ik bijna elke IJslanderbezitter heeft IJsland ook een speciaal plekje in mijn hart.

 

Wat een fantastisch mooi land, prachtige natuur, gave paarden en gewoon zo’n gevoel dat je thuis én tot rust komt.

De 3 leukste dagen

Ik woon er niet meer, maar met Carnaval ben ik áltijd in Oeteldonk (’s-Hertogenbosch) te vinden. Dat feest is er bij mij met de paplepel ingegoten en gaat er nooit meer uit.

 

Het is een fantastisch feest met oa. eeuwenoude tradities, bijzondere vriendschappen en heel veel lol.

bottom of page